Hain denbora zehaztugabean, non bihar bertan izan litekeen. Hau bera izan litekeen eszenatoki zehaztugabe batean, Dionisio aktorea eta Clarin piano jotzailea, leguaren komikoak, Mil sombreros estreinatzera doaz, mundu artifizial, hotz eta deskonektatu batean —bai, deskonektatuanesan dut— arte biziaren aldarrikapena. Estreinaldia hasi eta ordu erdira, amaiera bikaina emango diote, amaiera bandalikoa, eta presaka berrikusi eta egokituko dute obra guztia amaiera berri horretara.
Baina Dionisio aktorea izateaz gain aita ere bada, eta bere alaba Adela antzerkira eramanez kontziliatzea tokatuko zaio. Adela galdetzeko eta min emateko adinean dago, eta berarentzat antzerkiaren kontu hori beste garai bateko zerbait da. Dionisiok misio jainkotiarra du orain. Bere alabari antzeztuko dio obra.
Arteari eta istorioak kontatzeko ofizioari egiten diogun omenaldi berezia da Mil sombreros. Begirada beroa gure behi argalari, ergelkeria naturalari, adimen artifizialaren aurrean.
Fitxa
