Ken Zazpi taldeagaz ibilbide arrakastatsua bete eta gero, bakarkako proiektuetan sartuta dabil azkenaldion Eñaut Elorrieta. Harian aurkeztu barri dau, Kaabestri String Ensemble hari boskoteagaz batera martxan jarritako proiektua. Ohiko pop-rock doinuak alboratu, eta musika klasikoaren eremuan sartu da.
Zuzeneko proiektua da Harian, disko fisikorik ez dabe argitaratuko, lau abesti grabau eta interneten entzungai jarri dituen arren. Bilboko Arriaga antzokiko estreinaldiaren ostean, hurrengo hileetan Euskal Herriko antzoki ugaritatik pasauko dira Elorrieta eta Kaabestri String Ensemble.
1.- Proiektuko lehenengo kontzertua, Arriaga Antzokian, urriaren 28an emon zenduen. Zelako gaua izan zan?
Oso sensazino onagaz geratu nintzan. Estreinaldi batek beti dauka tensino gehigarri bat, eta Arriaga lepo bete zan, ez zan kontzertu bat gehiago izan. Proiektu honek ur ezezagunetara eroan nau, nire ibilbidean beste pausu bat da. Sentidu neban publikoaren babes ikaragarria, agertokian oso eroso egon nintzan, eta hari boskoteagaz oso gustura. Kontzertua amaitu zanean, poz handia neukan barruan. Hurrengo kontzertuetarako indarra emon deust.
2.- Zelan sortu zan Kaabestri String Ensemble boskoteagaz lan egiteko aukerea?
Esperientzia barri bat bizi izateko gogoa neukan, esperimentazinorako. Helburua zan kantari legez haztea eta ahotsari leku zentrala emotea. Lehenago be Kaabestrikoakaz lan eginda nengoan eta holako proiektu baterako interesgarria egiten jatan kultura klasikoko jentea inguruan izatea. Ganera, eurak oso edegiak dira, gauza barriak proponiduteko eta alkarlanean ibilteko orduan. Bestetik, hari boskoteak beti deitu izan deust atentzinoa, osotasun bat sortzen dauela begitantzen jatalako. Iraganean beti egin dot lan pop-rock instrumentuakaz, energia elektriko bategaz. Gogoa neukan biluzteko, hori guztia eranzteko, eta modu barriak probetako. Hari boskoteak aukera parebakoa eskaini deust horretarako.
3.- Ahotsa lantzeko modua, teknikea... goitik behera aldatu behar izan dozuz. Zelan egokitu zara?
Prozesu edegia da, zuzeneko bakotxa joko-zelai barria da. Egia da hariagaz eta egurragaz giro organikoagoa sortzen dala, horrek eroaten nau ahotsa, eztarritik baino, tripatik ateratzera. Uste neban ahotsagaz espazio asko bete beharko nebazala kantuetan, pop edo rock klasikoko egitasmo baten baino babes gitxiago izango nebala. Ba, guztiz kontrakoa izan da, espazioak hutsitutea erronka bat izan da. Gero, erritmoarena be hor dago: Orain arte, erritmo zehatzagaz lan egin dot, bateriak, baxuak eta bonboak markautakoagaz, eta orain askoz malguagoa eta aldakorragoa da. Horrek askatasun handiagoa emoten dau, askatasun horretan bertigoari aurre egitea erronkea izan da, eta oraindino bada. Azken baten, harizko sei instrumentu gara, ahots-kordak be harien modukoak diralako. Interpretazino bakotxean, seirak instrumentu bakar bat izatea da helburua, sei harizko instrumentu bakar baten moduan funtzionetan.
